Fallout Wasteland Warfare (2018)

Διαβάστε το άρθρο του Χρήστου Παλιογιώργου στην στήλη του εδώ ή και παρακάτω:

Σαν δηλωμένος φανατικός των skirmish miniature games, όταν βλέπω κάτι καινούργιο στο Kickstarter ή πέφτω με τα μούτρα ή το ξεχνάω για πάντα.   Για πρώτη φορά, μετάνιωσα που δεν ακολούθησα το campaign και με το που είδα το retail edition έτρεξα να το πάρω γιατί το τελικό αποτελέσμα ήταν ανέλπιστα καλό.
Δεν θυμάμαι ποιοι ήταν οι λόγοι που με είχε ξενερώσει το Kickstarter, μάλλον λίγο η εταιρεία που δεν με έπειθε ότι μπορούσε να αντεπεξέλθει σε σοβαρό IP και λίγο τα πρώτα renders από φιγούρες που είχαν βγάλει δεν λέγανε πολλά. Για να δούμε τι με έκανε να αλλάξω γνώμη…

Πρόκειται για ένα άκρως θεματικό skirmish miniature wargame (αυτά τα σατανικά με τις μεζούρες), όπου κάθε παίχτης διαλέγει ένα faction (survivors, super mutants, brotherhood of steel, robots και έχει ο θεός), φτιάχνει την ομάδα του όπως θέλει, ψωνίζει αντικείμενα και ξανά προς την δόξα τραβά. Γενικά κάθε μάχη παίζεται με λίγες φιγούρες (<10) και χοντρικά κρατάει καμιά ωρίτσα γιατί υπάρχουν objectives και turn limit. Το ξύλο είναι τίμιο, αλλά γενικά με στάνταρ όπλα και χαρακτήρες πρέπει να φάει μερικές κάθε φιγούρα πρώτου εγκαταλείψει το τραπέζι.
Δεν έχω παίξει ακόμα, γιατί οι κανόνες είναι on the heavy side και η εξήγηση δεν είναι πολύ εύκολη. Ευτυχώς έχει ένα tutorial campaign που σε παίρνει χέρι χέρι και σε πάει από το απλό μπαμ μπουμ στο φουλ κομπλέ πιάτο, αλλά θέλει λίγο αφοσοίωση. Δεν είναι σίγουρα κατηγορίας killteam/shadespire,  έχει βάθος και αρκετή σκέψη στο τι θες να κάνεις κάθε φορά που κάνεις activate μια μινιατούρα.

Σαν σύστημα είναι γενικά ok, κάθε χαρακτήρας έχει 7 S.P.E.C.I.A.L. attributes μαζί με ειδικεύσεις και για να κάνει κάτι ρίχνεις ένα σετ από ζάρια ανάλογα τα χρώματα που έχει το attribute/όπλο/κλπ. Με την πρώτη επαφή θες να φύγεις τρέχοντας, αλλά άμα το μάθεις είναι πολύ rewarding, διασκεδαστικό και σαφώς καλύτερο από αντίστοιχα συστήματα (π.χ. κουβάδες με εξάζαρα του 40k ή το σύστημα το Sword & Sorcery). Από την άλλη, δεν είναι infinity.
Στο game-play έχουμε τα αγαπημένα alternating multiple activations (παίζω ένα μπαρμπαδέλι, παίζεις ένα μπαρμπαδέλι – κάθε activation μπορείς να κάνεις 2+ actions από move/shoot/special/κλπ) οπότε το σύστημα κάνει scale out όσο γουστάρεις.
Αυτό που βρήκα εκπληκτικό είναι ότι είναι το πρώτο miniature wargame που παίζεται solo. Το παιχνίδι έχει ΑΙ deck για κάθε faction με ένα σύστημα που θυμίζει Sword and Sorcery αλλά πολύ βελτιωμένο. Στο τσακίρ κέφι μπορείτε να το παίξετε και co-op με κάθε παίχτη να παίζει ένα χαρακτήρα ενάντια στο AI.
Το δεύτερο πολύ ενθαρρυντικό είναι τα σενάρια (νομίζω το βασικό έχει 6 solo/co-op, 4 tutorial, 5 stand alone και ένα linked campaign με 4+) είναι και αυτά πολύ σύνθετα και θεματικά, και συχνά το βάρος δεν είναι στο μπαμ μπουμ αλλά στο να γίνουν μια σειρά από σύνθετα actions από την μια πλευρά πριν την Φάει η άλλη, ή ασύμμετροι στόχοι. Για πιο κλασσικούς wargamers τέτοια κόλπα είναι λίγο hit&miss, αλλά προσωπικά αυτά θέλω από ένα skirmish wargame και όχι απλά να παίζω μπαλωθιές.
Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το campaign/settlement play. Υπάρχει (έξτρα βέβαια $$$) ένα settlement deck όπου στο campaign mode οι παίχτες ανάλογα με το αποτέλεσμα κάθε αποστολής μπορούν να χτίζουν το settlement τους και να απολαμβάνουν pre-battle (και during battle) bonuses στις επόμενες μάχες. Δεν νομίζω να μπορέσω ποτέ να δώσω βάρος εκεί, αλλά η ιδέα είναι πέρα για πέρα γαργαλιστική. Ίσως αν κυνηγήσω την κατάλληλη παρέα.
Τέλος, υπάρχει ένας ορυμαγδός από έξτρα fallout-theme fluff, από events, perks, random quests που μπορείς να κάνεις μέσα σε ένα skirmish, όλα τα χάπια, ντραγκς κλαμπατσίμπανα που έβρισκες στο παιχνίδι και πάει λέγοντας (όρεξη να έχετε να σλιβάρετε). Το μόνο κακό είναι ότι κάθε πακετάκι με μινιατούρες έχει έξτρα πράγμα – που ναι μεν δεν είναι απαραίτητο – αλλά αν είναι κανείς completionist την πάτησε.