Επιτραπέζια Ποίηση

Η ποίηση, μία από τις δύο βασικές κατηγορίες του λόγου, του έμμετρου λόγου, έναντι του πεζού λόγου και του διαλόγου και κατ΄ επέκταση της Λογοτεχνίας, ήταν ανέκαθεν δύσκολο να οριστεί και γι’ αυτό έχουν δοθεί διάφοροι ορισμοί ανά τους αιώνες. Σύμφωνα με τον σημαντικό Αργεντινό συγγραφέα Χόρχε Λουίς Μπόρχες, “Ποίηση είναι η έκφραση του ωραίου, διαμέσου λέξεων περίτεχνα υφασμένων μεταξύ τους”. Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Η αρχική έμπνευσή της ανήκει στον Έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα, ο οποίος το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε και σε άλλες χώρες, και να οριστεί συγκεκριμένη μέρα γι’ αυτό. Τον Οκτώβριο του 1999, στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Το σκεπτικό της απόφασης ανέφερε: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης θα ενισχύσει την εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε η ποίηση να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της. Οι πολύ δημοφιλείς ποιητικές αναγνώσεις μπορεί να συμβάλουν σε μια επιστροφή στην προφορικότητα και στην κοινωνικοποίηση του ζωντανού θεάματος και οι εορτασμοί μπορεί να αποτελέσουν αφορμή για την ενίσχυση των δεσμών της ποίησης με τις άλλες τέχνες και τη φιλοσοφία, ώστε να επαναπροσδιοριστεί η φράση του Ντελακρουά “Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση”».

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, επιτρέψτε μας να “υφάνουμε” τα παρακάτω:

Η πόρτα μισάνοιχτη και από πίσω της φως.

Ουράνιο τόξο έχει βγάλει το πόδι του έξω.

Η έλξη αναπόφευκτη, σε τραβάει εμπρός.

Η  λαμπεράδα στα μάτια, με κάνει να θέλω να παίξω.

 

Πίσω από την πόρτα αντικρίζω ένα δωμάτιο μαγικό.

Σε κάθε γωνιά του πολύχρωμα κουτιά σκορπισμένα.

Κι όταν την πόρτα περάσω, μαγεία μ’ αγκαλιάζει στο λεπτό.

Οι δείκτες γυρίζουν πίσω, τα χρόνια πάλι κερδισμένα.

 

Άγχη, σκοτούρες και έγνοιες έμειναν πίσω.

Κάθε κουτί κρατάει μια όμορφη ιστορία .

Τα μάτια τρέχουν αχόρταγα, τα πάντα να εκτιμήσω.

Κουτιά πολύχρωμα μου δίνουν ευκαιρία.

 

Και αρχίζουν όλα να κουνιούνται ρυθμικά.

Να ζωντανεύουν σαν να βρέθηκα σε παραμύθι.

Και τα καπάκια πέφτουν δίπλα ανοιχτά.

Και βγαίνουν μάγοι και χαιρετούν.

 

Και βγαίνουν πειρατές και κυνηγούν,

Νεράιδες  που χορεύουνε και τραγουδάνε.

Ζάρια γυρνάνε, λάμπουν  και χοροπηδούν.

Πιόνια σκοντάφτουν και κυλάνε.

 

Όλα τους τρέχουν στην σειρά, μιαν ιστορία να μου πούνε.

Έρχονται δίπλα μου, ταξίδεψαν από τόσο μακριά

και θέλουν λένε οι άνθρωποι, πάλι το δρόμο τους να βρούνε.

Χάρτη μου δίνουν μυστικό, εκεί να έρχομαι  με μια ματιά.

 

Τους φίλους μου μαζί να φέρω.

Για να τους πούνε όμορφες ιστορίες.

Υπόσχομαι να το κάνω, πως θα τα καταφέρω

Η ζωή συνέχεια μας δίνει ευκαιρίες.

 

Κάθε κουτί και ένα ταξίδι αληθινό ή φανταστικό που έπαψα

Γέρος πέρασα την πόρτα και παιδί ξανάγινα

Και νοιώθω πως κάτι μαγικό, μόλις τώρα ανακάλυψα

Το χάρτη πήρα πίσω με χαρά, το όνειρο δεν θα το ξανάδινα

 

                                                                     Vita Kappa