Golem (2021)

Αν δεν κουραστήκατε να διαβάζετε ακόμα, κλείνω την αναγνωριστική παιχνιδογνωσία της ψαριάς του Essen το τελευταίο πόνημα του Luciani και της παρέας του (Brasini, Gigli) το Golem, ένα παιχνίδι, με έντονες ιστεύω επιρροές από μια προηγούμενη δημιουργία τους, το alma matter. Πολύ μεγάλο και βαρύ κουτί για euro, κυρίως γιατί οι δημιουργοί επέλεξαν να εμπλέξουν ένα dice tower μέσα στον κεντρικό μηχανισμό του παιχνιδιού. Γενικά μετά την πίκρα που μας κέρασε ο πύργος του Factory 42, με ενοχλούν λίγο τα παιχνίδια με χαρτονένιο dice tower, γιατί πρακτικά είναι κατανοητό ότι με τη πρώτη στραβή ή την έντονη χρήση το παιχνίδι αχρηστεύεται. Ευτυχώς, στην περίπτωση του Golem μπορεί κανείς να γειώσει τον πύργο και να εξομοιώσει την διαδικασία με ζάρια και να τελειώνει η ιστορία, γιατί όντως υπάρχουν θεματάκια με το randomization των βόλων. Αλλά προτρέχω, για να δούμε τι έχει να πει το παιχνίδι.

To story είναι αρκετά θεματικό, κάθε παίχτης είναι και καλά ραββίνος στην Πράγα τον 16ο αιώνα και προσπαθεί να τσουκαλίσει το καλύτερο Golem από την παρέα. Whatevs. Όπως και το Alma Matter, πρόκειται για ένα αρκετά σφιχτό euro με 12 μόνο actions για κάθε παίχτη μέχρι να ζυγιστεί και να μετρηθεί η βιποσαλάτα. Η διαφορά εδώ είναι ότι έχουμε μια μίξη action selection και worker placement, καθώς στην αρχή κάθε γύρου πέφτει μια χούφτα χρωματιστοί βόλοι στο dice tower και ανάλογα με το track που θα πέσουν καθορίζεται η δύναμη των fixed actions για τον γύρο. Επιπρόσθετα, κάθε γύρο οι παίχτες έχουν και ένα worker να βάλουν σε διαφορετικά action tiles (που αλλάζουν κάθε γύρο) για μια δόση αλλαγής και παραπάνω ραντομίλας. Τίποτα το καινοτόμο, αλλά μαζί με έναν αρκετά ενδιαφέρον μηχανισμό πασαρίσματος που σε προσπαθεί να σε προστατέψει από την ραντομίλα το συγκεκριμένο κομμάτι είναι αρκετά δεμένο και σε γενικές γραμμές δεν βρήκα κάτι που να με χαλάει.

Από εκεί και πέρα, το gameplay είναι ιδιαίτερα streamlined, στο κυρίως ταμπλό υπάρχουν τρεις συνοικίες με δρόμους, στο οποίους περπατάνε οι μαθητές και από τα σοκάκια προχωράνε τα golem. Οι μεν μαθητές προχωράνε για να φτάσουν σε μεγαλύτερα income squares, τα δε Golem προχωράνε για να μπορούν να κάνουν trigger πιο δυνατά actions στο τετράγωνο που είναι. Το ενδιαφέρον κομμάτι εδώ είναι ότι κάθε γύρο, ανάλογα με το πόσα Golem έχει κανείς στο τραπέζι πρέπει να τα προχωρήσει μπροστά κάποιες θέσεις, με κίνδυνο να αυξηθεί το κόστος για να τα ελέγχουν οι μαθητές αν ξεφύγουν αυτά πολύ μπροστά, σε σημείο που αρχίζουν και πέφτουν σκληρές ποινές σε VPs. Πέρα από τον μεγάλο περίπατο των λεπτών και χοντρών meeples, το παιχνίδι ολοκληρώνεται από ένα mini game συλλογής βιβλίων που θυμίζει αετούς στο root καθώς τα βιβλία έχουν συσσωρευτικά bonus ανά στοίβα χρώματος και ένα player board με άπειρα bonus tiles που καλούνται να κάνουν unlock οι παίχτες. Τέλος, αυτό που βρήκα να έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι τράπουλα με hidden objectives που ναι μεν ντραφτάρονται στην αρχή αλλά κατά την διάρκεια του παιχνιδιού έχεις την δυνατότητα να πάρεις και άλλα, τα οποία ενώ δεν είναι το άλφα και το ωμέγα του παιχνιδιού έχουν μη αμελητέα επίδραση στο τελικό σκοράρισμα.

Γενικά, μπορώ να πω ότι το παιχνίδι μου έκανε καλή εντύπωση, έχει καλή ροή, είναι τίμια καψιματικό χωρίς να κουράζει, απλά έχει λίγο παραπάνω ραντομίλα απ’όσο περιμένει κανείς σε ένα “σοβαρό” euro. Αυτό που το ρίχνει στην εκτίμηση μου και δεν το κρατάει ψιλά στις επιθυμίες μου να ξαναδεί τραπέζι είναι η διαφορετική βαρύτητα που έχει κάθε γύρος του παίχτη, με αποτέλεσμα να υπάρχουν “εκρηκτικά” play και ξενέρωτα, πράγματα που χαλάει το tempo της παρτίδας. Στην αναγνωριστική π.χ. που παίξαμε, κάπου στην μέση μετά από 2-3 ξενέρωτα actions εξαπέλυσα (κατά τύχη – ούτε κατά διάνοια να το είχα προγραμματίσει) ένα colpo grosso όπου με ένα action έκανα trigger 15 διαφορετικά πράγματα και οι άλλοι με κοίταγαν να παίζω μόνος μου για 10 λεπτά. Αν το έκανε αντίπαλος αυτό, θα μου είχε τσακίσει την ψυχολογία   Το ίδιο πράγμα συμβαίνει και στο Grand Austria και με χαλάει σε ένα βαθμό, όπως και στο Lorenzo, αλλά και στα δυο είναι πιο ανεκτό το combo chaining, εδώ νομίζω ότι συμβαίνει σε υπερθετικό βαθμό. Βέβαια, σε άλλους αρέσει ιδιαίτερα ακριβώς αυτό, γούστα είναι αυτά