CONFESSIONS of a GAMER: “Πράγματα που μου έμαθε ο Κορονοϊός για τα επιτραπέζια και όχι μόνο”

Καλησπέρα σε όλους. Να είστε καλά σε ότι και να κάνετε και να μένετε σπίτι υγιής. Μιας και αυτές τις ημέρες είμαστε όλοι (ή σχεδόν όλοι) κλεισμένοι στο σπίτι λίγο ή πολύ έχουμε ασχοληθεί παραπάνω με το χόμπι μας. Τι και αν απέξω ο κόσμος λένε ότι θα γίνουμε Zombicide άλλοι την έχουνε δει Robinson Crusoe: Adventures on the Cursed Island εμείς εδώ τον χαβά μας, συνεχίζουμε να παίζουμε. Έτσι λοιπόν εσείς τι ανακαλύψατε μένοντας σπίτι? Για να σας βοηθήσω σας δίνω μερικά παραδείγματα.

Disclaimer: Δεν είναι τα παρακάτω true story ή αν και θα μπορούσε να είναι…

1. Κάποτε σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπου το έτερον ήμισυ έβγαινε για καφέ ξεκίναγε κάπως έτσι η κουβέντα: “Ο/Η σύντροφος μου παίζει επιτραπέζια..” και η παρέα που κοιτώντας τον/την με αδιάφορο ύφος συνέχιζε: “Αλήθεια? που το πήρες αυτό το τζινάκι, τέλειο είναι..”. Και έτσι εσύ έλπιζες τα επιτραπέζια σου να πάρουν την ανάλογη προσοχή. Όμως τώρα με την καραντίνα, το έτερον σου ήμισυ περνάει από την βιβλιοθήκη και σταματάει (θριαμβευτική μουσική να παίζει):
-Δεν είχα παρατηρήσει ότι έχεις τόση μεγάλη συλλογή.
-Μα ζούμε 10 χρόνια μαζί…
-Ναι αλλά μέχρι τώρα δεν είχα χρόνο να ασχοληθώ…,
Και ξαφνικά να μια λαχτάρα να γνωρίσει όλη την συλλογή σου. Στήνεις παρτίδες και εσύ πλέεις σε πελάγη ευτυχίας.Έχεις χεστεί στις παρτίδες. Εδώ δεν μιλάμε πια για κορονοϊό, μιλάμε για το μικρόβιο των επιτραπέζιων, που άπαξ και το κολλήσει κάποιος δεν υπάρχει επιστροφή. Και κάπου εκεί φαντάζεσαι τον επόμενο καφέ του έτερον ήμισυ σου (μετά την πανδημία) να αλλάζει ύφος και να λέει στην παρέα:
-Καλά ε? Έπαιξα επιτραπέζια με τον/την σύντροφο μου.. πολύ προχώ μιλάμε…Ανανεώθηκε η σχέση μας..
-Σοβαρά μιλάς? Και ψάχνω κάτι να μας ανανεώσει το ενδιαφέρον. Πες μας και άλλα…

2. Ακόμα και δεν ανήκετε στην παραπάνω περίπτωση. Ας πούμε όμως ότι ο σύντροφος σας έχει κάποια γνώση , αλλά όχι τόσο μεγάλη ώστε να ο τροχός να γέρνει προς την πλευρά σας. Τι εννοώ? Μα φυσικά εσύ που θες να πάρεις ένα νέο επιτραπέζιο και αρχίζεις να σφυρίζεις κάτω από το παράθυρο του σπιτιού σου για να δεις αν είμαι μέσα ώστε να το κρύψεις στην βιβλιοθήκη σου. Αν δεν ακούσεις τπτ, μπαίνεις μέσα με τις μύτες των ποδιών σου και αναρωτιέσαι ποια είναι η καλύτερη θέση στο να το χώσεις για να μη πάρει χαμπάρι. Όμως αυτά τελειώσανε τώρα. Με την καραντίνα, ο σύντροφος σας έχει σκανάρει όλη την συλλογή. Η απογραφή έχει γίνει. Όχι μόνο έχει βρει τι έχετε αγοράσει..Μπορεί να έχει ψάξει και όλες τις αποδείξεις ή να έχει κάνει track το ip όπου τα αγοράσατε. Και εκεί που νόμιζες ότι αγοράζοντας κάποιο ασημικό μπορεί να του/της φανεί ύποπτο αυτός/αυτή απλά το προσπερνά. .
-Είμαστε σε καραντίνα και βλέπω πήρες το Puerto Rico
-Μα εσύ μέχρι τώρα, ήξερες ότι το Puerto Rico είναι ένα t-shirt με στάμπα που έχω…,
– Κυκλοφόρησε το 2002, από τον Andreas Seyfarth o οποίος μάλιστα είχε δηλώσει, ότι το επιτραπέζιο αυτό το εμπνεύστηκε όταν ταξίδεψε εκεί (και καλά)
-Καλά πότε πρόλαβες να τα μάθεις όλα αυτά? Ούτε εγώ τα ξέρω αυτά..
-Έχω τώρα πολύ ελεύθερο χρόνο. Και έκανες και βλακεία γιατί το πήρες στα 60 ευρώ ενώ στο BoardgamePassion store το έχει μόλις 15. Μάντεψε ποιος θα κάνει γενική στο σπίτι και σήμερα…

3. Όπως όλοι οι καλοί boardgamers έχουν υποχρέωση να σώσουν τον κόσμο αυτές τις ημέρες έτσι και εσύ νιώθεις την ακατανίκητη επιθυμία να προσφέρεις το λιθαράκι σου. Έτσι στήνεις το Pandemic και μαζί με άλλους 3 παίχτες (τον σύντροφο ή συγκάτοικο και άλλους δυο ghost players ώστε να μην υπάρχει συνωστισμός) ετοιμάζεστε εξαλείψουν την πανδημία που μας βρήκε. Η παρτίδα μπορεί να κρατάει μόλις 60 λεπτά αλλά εσύ νιώθεις την ικανοποίηση ότι κατάφερες το κατάφερες μόνο σε τόσο χρόνο, ενώ όλοι οι επιστήμονες λένε ότι θα βρουν το εμβόλιο από το Φεβρουάριο. Και μόλις τελειώσεις την παρτίδα, έρχεται η κορύφωση η ανταμοιβή και ακούς τα χειροκροτήματα του κόσμου. Βγαίνεις έξω για να τους ευχαριστήσεις μόνο και μόνο για να καταλάβεις ότι δεν χειροκροτούνε εσένα αλλά τους γιατρούς. Και κάπου εκεί μοιάζει σαν κάποιος να σου έβαλε καρφίτσα στην φούσκα που ζεις. Better luck next time.

4. Σε αυτόν τον έγκλεισμο που ζούμε όλοι, δεν νομίζω να μην υπάρχει κανείς που να μην έχει ανοίξει τα επιτραπέζια του και να τα έχει περιεργαστεί περισσότερο από όλες τις άλλες φορές. Να για παράδειγμα εγώ πρόσφατα ανακάλυψα ότι το Power Grid έχει διπλό ταμπλό not. Για κάποιο ανεξήγητο και μυστήριο λόγο αγνοούσα την Αμερική. Νιώθω σαν ένας νέος Κολόμβος που την ανακάλυψε..Όμως το να κοιτάς και να ξανακοιτάς τα επιτραπέζια σου, καμιά φορά μπορεί να σε βάλει σε μια επική περιπέτεια. Να σου που άνοιξα το κουτί της Monopoly και βρήκα ότι έλειπε ένα χαρτονόμισμα. Να μου πείτε γιατί την Monopoly? Γιατί είναι το μόνο επιτραπέζιο που δεν έχω καταμετρήσει. Το έχω για σουπλά συνήθως. Και εκεί όπως έλεγα ξεκινά η επική περιπέτεια. Παίζεις το χαμένο κυνήγι του θησαυρού. Αποφασίζεις να βρεις που έχει χαθεί αυτό το χαρτονόμισμα. Φαντάζεσαι τον εαυτό σου να πιάνει τον ασύρματο και να λέει:
-Εδώ H.Q. Estimated time of arrival στο σαλόνι σε 1 λεπτό (Εξάλλου σε 50 τετραγωνικά μένεις και για το λεπτό το λες για να έχει μια αγωνία ρε αδερφέ…). Commencing σήκωμα μαξιλαριών operation.
Και συνεχίζεις το κυνήγι του θησαυρού και στο τέλος μπορεί να φτάσεις να βρεις αυτό που αναζητάς ή πολύ απλά μπορεί να κάτσεις και να βρεις το σπίτι σου κάπως έτσι:

5. Το να μείνεις στο σπίτι σου τελικά είναι γαμάτη φάση. Γιατί γλυτώνεις από ένα κάρο δουλειές και μένει χρόνος για πολλές και άπειρες κολασμένες νύχτες για…επιτραπέζια (νομίζατε κάτι άλλο?). Και είναι άδικο γιατί εσείς έχετε την θέληση να παίξετε αλλά πως τελικά προκύπτει όλο και κάτι άλλο. Σήμερα για παράδειγμα στήνεις το Gloomhaven το οποίο δεν σε πειράζει πια όση ώρα και να πάρει το στήσιμο γιατί δεν θα πας πουθενά. Άλλες φορές το λες ότι μπορεί να το έβαζες και στην ατζέντα σου ως δουλειά που θα έπρεπε “υποχρεωτικά” να κάνεις. Όμως εκεί που το στήνεις χτυπάει το κινητό και να σου ο “αγαπητός συνάδελφος”(ναι αυτόν που είχες κάνει goblin και τον χτύπαγες με critical συνέχεια και ας είχε ψοφήσει) και σου θυμίζει ότι πρέπει να δουλέψεις από το σπίτι. Και εκεί που λες “Δε βαριέσαι θα το κάνω και σου έρχομαι Gloomhaven“. Όμως ξαφνικά θυμάσαι ότι πρέπει να παραγγείλεις online και τα ψώνια του σουπερμάρκετ γιατί όσο να ναι για να παίξεις τόσο βαρύ παιχνίδι, το θες και το σνακάκι σου για να μην σου γίνει το μυαλό μαρμελάδα. Και εκεί που λες ότι είσαι έτοιμος να ξεκινήσεις, θυμάσαι ότι πρέπει να πάρεις τηλ το αγαπημένο σου πρόσωπό για να δεις αν χρειάζεται κάτι και μετά μαθαίνεις ότι έχεις και παιδιά μέσα στο σπίτι και έχουν και αυτά ανάγκες…. Μετά από καιρό λοιπόν το μόνο που σου δίνει το κίνητρο σε αυτή την καραντίνα, είναι ότι κάπου έχεις στημένο ένα Gloomhaven και ότι μέσα σε αυτή την καραντίνα, θα να το παίξεις (αντί να το ξεσκονίζεις μόνο). Να σου κάτι για το bucket list σου…

6. Είναι όμως και μερικοί που είναι κοινωνικοί τύποι. Που μέσα σε αυτή την κατάσταση καταλαβαίνουν ότι έχουν την ανάγκη, να βγουν στο μπαλκόνι τους, για να δουν την γιαγιά που απλώνει στο απέναντι διαμέρισμα για να νιώσουν ότι επικοινωνούν. Για να μη αρχίσεις να αναρωτιέσαι ποιο σεντόνι θα απλώσει σήμερα η γιαγιά και αρχίζεις να έχεις σοβαρά πια θέματα, αποφασίζεις να ανοίξεις τον υπολογιστή σου. Και εκεί ανακαλύπτεις ότι υπάρχουν site για να παίζεις επιτραπέζια Online. It is a whole new world out there. Και έτσι μπορείς πάντα να καλέσεις τα φιλαράκια σου για να το κάψετε παίζοντας. Όλα αυτά θα ήταν τόσο τέλεια αν δεν σε μούντζωνε το site λέγοντας σου “Είναι πολλοί μέσα geeks που παίζουν. Είσαι Premium member? πάτησε εδώ”. Και με μανία πατάς το μπουτόνι (μέχρι να βγει το ελατήριο) για να σου πει “Page not found”. Δεν το βάζεις κάτω όμως. Είσαι από αυτούς που πρέπει να πάρουν την board game δόση τους. Και κάποια στιγμή που καταφέρεις να μπεις και εκεί που είναι να παίξεις την πανηγυρική σου κίνηση, το κινητό ή το laptop σου κλείνει από μπαταρία. Καταραμένη τεχνολογία! Ας πάμε πάλι να μετρήσουμε κανένα component στην συλλογή μας για δέκατη φορά.

Εσείς τι έχετε ανακαλύψει αυτές τις ημέρες? Πως περνάτε τον χρόνο σας με τα επιτραπέζια? Σας θέλω δημιουργικούς…

Υ.Γ. Ας κρατήσουμε το thread στα πλαίσια του χαβαλέ… Να είστε πάλι όλοι γεροί και να μένετε σπίτι.