Friedrich (2004)

Διαβάστε το άρθρο της Γιάφκας Επιτραπέζιων Παιχνιδιών στην στήλη τους GIAFKA REVIEWS εδώ ή και παρακάτω:

Βρίσκοντας λίγο χρόνο θα προσπαθήσω να κάνω ένα review στο πιο αγαπημένο μου παιχνίδι τον Friedrich. Το θέμα του παιχνιδιού αναφέρεται στην διάρκεια του Επταετούς Πολέμου 1756-1763 όπου έλαβαν μέρος οι μεγαλύτερες δυνάμεις του κόσμου δίνοντας μάχες σε Ευρώπη, Β. Αμερική, Ασία κ Αφρικανό από πολλούς ιστορικούς θεωρείται να είναι ο” πρώτος παγκόσμιος πόλεμος”.

Το παιχνίδι παίζεται με τέσσερις παίκτες, όπου κάθε παίκτης αναλαμβάνει την τύχη μιας μεγάλης δύναμης κ μιας μικρότερης, έτσι ο ένας παίκτης αναλαμβάνει την Πρωσία κ το Ανόβερο ο δεύτερος την Ρωσία κ την Σουηδία ο τρίτος την Αυστρία κ τα απομεινάρια της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κ ο τέταρτος την Γαλλία. Το παιχνίδι παίζεται άνετα κ με τρεις παίκτες όπου ο Ρώσος παίζει κ την Γαλλία, ενώ έχουν κυκλοφορήσει κ δυο σενάρια για δυο παίκτες.

Σκοπός του κάθε παίκτη είναι να κερδίσει για λογαριασμό του όμως οι τρεις σύμμαχοι πρέπει να δράσουν οργανωμένα κατά του κοινού τους εχθρού που δεν είναι άλλος από την Πρωσία. Ανοίγοντας το κουτί έρχεσαι αντιμέτωπος με τον χάρτη του παιχνιδιού ο όποιος αναπαριστά το Ευρωπαϊκό θέατρο μάχης κ ο όποιος είναι εξαιρετικής ποιότητας, αποτυπώνονται πάνω του διαφορές πόλεις κ χωριά της εποχής κ δυο ειδών οδικά δίκτυα. Οι κάρτες όπου είναι κ η καρδιά του παιχνιδιού είναι πανέμορφες κ ανθεκτικές αν κ δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να τις προστατεύατε με κάποια sleeves επίσης υπάρχουν τα counters των generals καθώς κ κάποια αλλά χάρτινα που βοηθούν στην λειτουργιά του παιχνιδιού.

Ξεκινώντας το παιχνίδι κάθε παίκτης πρέπει να μοιράσει κρυφά τον συνολικό αριθμό του στρατού του στους στρατηγούς που έχει, κάθε στρατηγός μπορεί να έχει από έναν ως οκτώ. Η σειρά παιξίματος είναι προκαθορισμένη, πρώτα παίζει η Πρωσία στην συνεχεία το Ανόβερο η Ρωσία η Σουηδία, η Αυστρία η Α.Ρ.Α. κ τέλος η Γαλλία. Στον γύρο του ο παίκτης αφού πάρει τις κάρτες που του αντιστοιχούν κινεί τους στρατηγούς του μέσω του οδικού δικτύου του χάρτη κ προσπαθεί να καταλάβει τις πόλεις που έχει σαν αντικειμενικό σκοπό κ οι όποιες σημειώνονται με μια σημαία του χρώματος του παίκτη. Όταν δυο στρατηγοί έρχονται αντιμέτωποι σε γειτονικές πόλεις τότε γίνεται μάχη κ εκεί είναι που το παιχνίδι ξεχωρίζει από όλα τα αλλά wargames. Wargames έγραψα? Ο Φρειδερίκος έχει ήδη χαρακτηρίσει σαν ένα eurostyle wargame άποψη που με βρίσκει σύμφωνο, αφού από την μια περιέχει την στρατηγική κ την τακτική των ελιγμών μάχης πάνω σε χάρτη με την χρησιμοποίηση όμως για την επίλυση των μαχών μιας η για την ακρίβεια τεσσάρων τραπουλών αντί των συνηθισμένων ζαριών η CRT!!!!! Ο χάρτης είναι χωρισμένος σε περιοχές όπου σε κάθε περιοχή υπάρχει ένα σύμβολο της γνωστής μας τράπουλας όταν ξεκινήσει η μάχη κάθε παίκτης φανερώνει την δύναμη του στρατού του που μπορεί να περιλαμβάνει μέχρι τρεις στρατηγούς (stack), o παίκτης με την λιγότερη δύναμη ξεκάνει με μείον την διάφορα που έχει με τον αντίπαλο του κ πρέπει να παίξει μια κάρτα άξιας που θα τον φέρει σε θετικό πρόσημο από τον άλλον η κάρτα όμως θα πρέπει να αντιστοιχεί στο σύμβολο της περιοχής δεν μπορείς να παίξεις σπαθί αν είσαι στις κούπες.
Στην συνεχεία η σειρά πάει στον άλλο παίκτη που ανταπαντά κ ούτω καθεξής κ άδω αρχίζουν τα δύσκολα αφού κάθε παίκτης κρατά διαφορετικό αριθμό καρτών πάνω του.

Δεν θέλω να κάνω πλήρη περιγραφή των κανόνων ,όμως όλο το παιχνίδι βασίζεται στην μπλόφα που θα στήσει κάποιος στον αντίπαλο του κ στην ικανότητα να διαχειρισθεί τις κάρτες τουπέ ο Πρώσος μαζεύοντας παρά πολλές κάρτες είναι πολύ εύκολο να παρασυρθεί κ ενώ είναι πολύ εύκολο να διαλύσει έναν μεμονωμένο στρατό πχ στα μπαστούνια παίζοντας όλες τις κάρτες τούτον επόμενο γύρο μπορεί να δεχτεί επίθεση από ένα άλλο κράτος στα μπαστούνια κ να μην μπορεί να ανταπαντήσει αφού θα τα έχει ήδη ξοδέψει. Μέχρι σήμερα έχω παίξει τουλάχιστον 30 παρτίδες κ κάθε φορά είναι διαφορετική η αίσθηση κ η αντιμετώπιση τους, ακόμα βρίσκω στον χάρτη σημεία που θα ήταν “ιδανικά” για να παγιδεύσω τον αντίπαλο μου η αγωνιά κ η ένταση που βγάζει το να παίζεις τον Πρώσο δεν περιγράφεται δεν τον έβγαλαν άδικα Μέγα Φρειδερίκο.

Ένα στοιχειό που κάνει το παιχνίδι ακόμα πιο συναρπαστικό είναι ότι μετά τον πέμπτο γύρο τραβιέται μια κάρτα γεγονότος η οποία θα επηρεάσει την εξέλιξη του παιχνιδιού. Ο Πρώσος κερδίζει αν αντέξει μέχρι την αποχώρηση από το παιχνίδι τριών δυνάμεων ήτοι της Ρωσίας της Γαλλίας κ της Σουηδίας διαφορετικά αν κάποιος από τους άλλους παίκτες κατακτήσει τις πόλεις που πρέπει κερδίζει το αντίστοιχο κράτος κ ο παίκτης που το διαχειρίζεται. Ο σχεδιαστής του έχει φτιάξει έτσι τον μηχανισμό του παιχνιδιού ώστε με την αποχώρηση μιας δυνάμεως ο παίκτης που το έλεγχε να παίρνει ένα άλλο από τα εναπομείναντα, μ’ αυτόν τον τρόπο όλοι οι παίκτες παίζουν μέχρι το τέλος. Αν θέλετε ένα παιχνίδι που θα σας κρατήσει ένταση για τουλάχιστον 3-5 ώρες κ στο τέλος της βραδείας θα σας κάνει να γυρνάτε πίσω στον χάρτη για να δείτε τι κάνατε λάθος τότε νομίζω ότι πρέπει να του δώσετε μια προσοχή. p.s.Το παιχνίδι περιλαμβάνει κανόνες για supply, retreats, recruitments k τα σχετικά καλούδια των wargames… Κοσμάς Ρόκος