Blackout Hong Kong (2018)

Διαβάστε το άρθρο του Χρήστου Παλιογιώργου στην στήλη του εδώ ή και παρακάτω:

Βάζοντας να παίζει αυτό το -όχι τόσο- γνωστό κομμάτι των Scorpions στο background, κάθομαι να γράψω μερικά λόγια παραπάνω για το Blackout. Πρόκειται για το τελευταίο πόνημα του Pfister, που απ’ότι φαίνεται είχε μια πολύ δημιουργική χρονικά καθώς και οι κριτικές για το expansion του Great Western Trail είναι διθυραμβικές. Και το συγκεκριμένο ήταν πολύ ψηλά στο hotness και στο shopping list των επισκεπτών του Έσσεν, αν και απ΄ότι μου είπαν διάφοροι γνωστοί μου που ασχολούνται επαγγελματικά με το σπορ το heavy euro της έκθεσης ήταν με διαφορά το Teotihuacan, τουλάχιστον από επίπεδο buzz και πωλήσεων. Για να δούμε λοιπόν τι έκανε εδώ ο (μέγας) Αλέξανδρος.

Από ποιότητα παραγωγής, πάμε καλύτερα από τις εποχές του Mombasa, πράγμα λογικό αφού έχουν ανέβει και οι μετοχές του σχεδιαστή. Αρκετός τραχανάς, λιτό και τίμιο μανιουαλ σαν αυτά που μας έχει συνηθίσει ο δημιουργούς με έμφαση στην λεπτομέρεια και αρκετά παραδείγματα για αποφυγή προβλημάτων. Θα μπορούσε και λίγο καλύτερα, αλλά είναι πολύ παλευόμενο για τόσο σύνθετο παιχνίδι. Πρακτικά έχουμε να κάνουμε με μια sandbox εκδοχή των μηχανισμών που ανέδειξε το Mombassa. Υπάρχει ένα grid από rescue points, τα οποία περικλείουν περιοχές που έχει πέσει το ρεύμα. Κάθε παίχτης ξεκινάει από ένα σημείο και προσπαθεί να επεκτείνει σιγά σιγά το δίκτυο διάσωσης του (βάζοντας κυβάκια στα κυκλάκια) έτσι ώστε να κλείσει περιοχές και να επαναφέρει το ρεύμα ξεκλειδώνοντας κάποιες ικανότητες πάνω στο ταμπλό του – και φυσικά σκοράροντας πόντους. Κάθε παίχτης ξεκινάει με μια 12μελή ομάδα διάσωσης (όλοι την ίδια) που έχει κάποια μέλη στο νοσοκομείο. Επίσης κάθε παίχτης παίρνει τυχαία ένα από τα 4 emergency plans που είναι η μόνη διαφοροποίηση μεταξύ των παιχτών (αν και αυτά είναι πάνω κάτω τα ίδια). Κάθε γύρο, ο πρώτος παίχτης ρίχνει τρια χρωματιστά ζάρια, μέχρι το καθένα να δείξει διαφορετικές πρώτες ύλες και τα τοποθετεί πάνω στο rondel. Στην συνέχεια οι παίχτες κατεβάζουν μέχρι 3 μέλη της ομάδας διάσωσης κρυφά στο ταμπλό τους και τα ανοίγουν εκτελώντας τις ενέργειες τους. Αν είναι εθελοντές, παίρνουν τόσα resources όσα τα κουτάκια που δείχνουν επάνω από το resource του αντίστοιχου ζαριού (π.χ. ο εθελοντής με τα δυο κόκκινα κουτάκια σου δίνει 2 resources από αυτό που παράγει εκείνο το γύρο το κόκκινο ζάρι), ενώ αν είναι αρχηγοί, εκτελείς το special ability τους (συνήθως κάποιο πιο σύνθετο resource conversion action π.χ. ο γιατρός δίνει ένα medkit για να βγάλει κάποιον από το νοσοκομείο και να σκοράρει vp). Είναι λίγο random αυτό το κομμάτι, αλλά έχει πάρα πολλούς μηχανισμούς για να το μανατζάρεις με λιγότερο ή περισσότερο κόστος, οπότε δεν μπορώ να πω ότι ένιωσα ότι με χαλάσαν τα ζάρια σε κάποια φάση του παιχνιδιού.
Αφού τελειώσει αυτή η φάση, οι παίχτες με την σειρά μπορούν να εκτελέσουν projects που έχουν αγοράσει τον προηγούμενο γύρο (ή κάποια που παίρνουν τυχαία στο setup) ή να ολοκληρώσουν αποστολές. Τα project βασικά είναι το deck building κομμάτι της υπόθεσης, όπου πρακτικά αγοράζεις κάρτες για να βελτιώσεις την ομάδα σου και οι αποστολές σου δίνουν VP, resources και ξεκλειδώνουν και αυτές refresh abilities (όπως και οι ζώνες που αναφέραμε πιο πάνω) για καλύτερο engine building. Μετά από αυτά, ο κάθε παίχτης έχει την δυνατότητα να κάνει scout μια περιοχή που δεν έχει επανέλθει το ρεύμα, παίρνοντας κάποια tiles που έχουν μπει εκεί στο setup face down και ρισκάρει να δει αν μπορεί να ικανοποιήσει το επίπεδο δυσκολίας κάποιου για να πάρει κάποιο reward. Εδώ υπάρχει αρκετό ρίσκο και κάψιμο, γιατί δεν μπορείς να πάρεις δεύτερο tile του ίδιου είδους και πρέπει να οργανώσεις πολύ καλά το scouting και την σύσταση της ομάδας γιατί σου τραυματίζονται τα παλικάρια και μετά χαλάει όλος ο επόμενος γύρος, αλλά αποτελεί και το high risk-high gain κομμάτι του παιχνιδιού. Από εκεί και πέρα τα πράγματα είναι πιο νορμάλ, οι παίχτες μπορούν να αγοράσουν νέα project, γίνεται μια εκκαθάριση σε κάποια resources (νερό και φαΐ), γίνεται ένα refresh στις κάρτες και κάνουν trigger οι μηχανές από check abilities που χτίζουν σιγά σιγά οι παίχτες και πάμε για νέο γύρο, μέχρι να τελειώσει το project deck – όπου μπαίνουμε σε διαδικασία τελικού γύρου και σκορινγκ.Γενικά το παιχνίδι είναι αρκετά βαρύ και πάρα πολύ ευχάριστο. Δεν έχει πάρα πολλά showstoppers και γενικά θυσιάζοντας VP μπορείς να κάνεις κάτι κάθε γύρο ακόμα και αν τα ζάρια ή ο σχεδιασμός σου έχει πάει εντελώς ανάποδα. Έχει σχεδόν μηδενικό downtime καθώς όλοι παίζουν πάνω-κάτω ταυτόχρονα και ελάχιστα σημεία που κάποιος “προλαβαίνει” κάποιον άλλο σε βαθμό που να ενοχλήσει. Βέβαια, ως εκ τούτου δεν μπορεί κανείς να πει ότι έχει ιδιαίτερο interaction, αλλά για να πω την μαύρη αλήθεια, σε βαριά euro όπως αυτό, το interaction δεν είναι ψηλά στην λίστα των πραγμάτων που αναζητώ καθώς ανοίγει την κερκόπορτα για φάσεις kingmaking, κλπ.

Επίσης, μπορώ να πω ότι έχει πάρα πολύ βάθος, πολλαπλές στρατηγικές που δεν φαίνονται όλες από την πρώτη παρτίδα και αρκετό κάψιμο καθώς οι δυνατές κάρτες θέλουν εις βάθος σχεδιασμό (2-3 γύρους μπροστά) για να μπορέσεις να τις πάρεις ή να τις σκοράρεις, ενώ παράλληλα μπλέκουν και άλλες συνιστώσες όπως π.χ. το μεγάλο handsize δεν σου επιτρέπει να κάνεις συχνά refresh, κλπ. Όπως είπα και το πρωί σε ένα φίλο που με ρώτησε, το συγκεκριμένο παιχνίδι το βρίσκω σούπερ διασκεδαστικό, βαθύ και πλήρες. Είναι από τα λίγα που έχω παίξει και δεν θα άλλαζα τίποτα…
…αρκεί να μην αναζητείτε theme. Δεν υπάρχει ούτε για δείγμα (ούτε καν στο manual). Ότι δείτε στο πίσω μέρος του κουτιού, αυτό είναι. Πάντως για sandbox euro είναι εκπληκτικό. Πιστεύω καλύτερο από το Lisboa εκ πρώτης, γνωρίζοντας πλήρως την βαρύτητα αυτής της δήλωσης! 10 με τόνο λοιπόν (άντε και λίγη μαγιονέζα)