REVIEW: Anno 1800

Το Anno 1800 του Martin Wallace είναι εδώ και έρχεται για να μείνει. Είναι δύσκολο σε μια κατηγορία στην οποία εμφανίζονται κάθε χρόνο τόσα παιχνίδια, ένα design να ξεχωρίσει. Ωστόσο ο σχεδιαστής είναι από τους λίγους εκείνους που μπορούν να καταφέρουν να φέρνουν πάντα κάτι νέο στο τραπέζι. Στο Anno 1800, ένα επιτραπέζιο παιχνίδι που βασίζεται στο δημοφιλές παιχνίδι για υπολογιστή της Ubisoft, δημιουργείτε συνεχώς τη δική σας βιομηχανία για να αναπτύξετε το νησί της πατρίδας σας. Οι στόλοι των πλοίων επιτρέπουν το ζωηρό εμπόριο και την ανάπτυξη νέων νησιών στον Παλαιό και Νέο Κόσμο. Πρέπει να εκπληρώσετε τις επιθυμίες του δικού σας πληθυσμού. Ενώ οι κάτοικοι αρκούνται αρχικά σε ψωμί και ρούχα, σύντομα απαιτούν πολύτιμα είδη πολυτελείας. Πρέπει να σχεδιάζετε τις αλυσίδες παραγωγής με σύνεση και να παρακολουθείτε την εξειδίκευση του πληθυσμού σας. Ο στόχος: Μια σωστή κατανομή αγροτών, εργατών, τεχνιτών, μηχανικών και επενδυτών, αλλά ο ανταγωνισμός δεν κοιμάται ποτέ και μπορεί να σας αρπάξει τα νέα επιτεύγματα ανά πάσα στιγμή!

Από Θέμα Ποιότητας Παραγωγης: 
Σε γενικές η εταιρεία Kosmos είναι γνωστή για την σταθερή και σε γενικές γραμμές καλής ποιότητα παραγωγή της. Τουλάχιστον στα ταμπλό και στο cardboard stock με γερμανικής σχολής linen finish και ωραία χρώματα. Έτσι και εδώ δεν υπάρχει κάποιο παραπονο, με μοναδική εξαίρεση ίσως τα κυβαξια διαφορετικών χρωμάτων για εργάτες τα οποία δείχνουν κάπως flat ομολογουμένως. Εδώ ίσως αν είχαν κάνη χρήση από μικρά Meeples, αρκετά μικρά ωστόσο για να χωράνε και να μην γίνονται συνεχώς knocked out, να είχε πολύ πιο ωραίο οπτικό αποτέλεσμα. Το ίδιο θα μπορούσε να είχε γίνει με τα tokens για trade ή exploration, τα οποία αν ήταν μικρά ξύλινα καραβάκια θα έκαναν το παιχνίδι πιο όμορφο. Κατά τα άλλα όλα είναι ακριβώς όπως πρέπει και τα υπόλοιπα στοιχεία είναι κια χαρά. Απλά το παιχνίδι οπτικά χάνει την ευκαιρία να κλέψει τα βλέμματα, και δίνει ίσως μια λανθασμένη εικόνα ότι είναι ίδιο σε όποια γωνία του τραπεζιού και αν κοιτάξει κάνεις.

Από Θέμα Παικτικης Εμπειρίας:
Το παιχνίδι στον πυρήνα του είναι μια λεπτή ισορροπία ανάμεσα σε αγώνα δρόμου για να τελειώσει κάποιος τις κάρτες των colonists από τα χέρια του, προσφέροντας τους αυτά που ζητάνε για να είναι χαρούμενοι και το Engine-Building aspect του παιχνιδιού, όπου ο παικτης οροσπαθη να στηθεί την “μηχανή” του όσο το δυνατόν καλύτερα. Η ισορροπία αυτή μπορεί να προσεγγίστειναποβτουςβπαικτρς με πάρα πόλους τρόπους και για αυτό το παιχνίδι θριαμβεύει, μιας και καταφέρνει να δώσει επαναπαιξιμοτητα χωρίς να ει αι δύσκολο, φαινομενικά τουλάχιστον σε ανοίγματα, ανάπτυξη και εξέλιξη. Μέσα από όλο αυτό το μίγμα έρχεται να μια πληθώρα από διαφορετικά μονοπάτια για την νίκη, κάτι το οποίο δίνει πρόσθετη παικτικη αξία στο παιχνίδι.

Το racing στοιχείο στο παιχνίδι είναι διπλό, το προφανές να κατεβάσεις πρώτος το deck σου, κατεβάζοντας τις κάρτες σου, για να τελειώσεις το παιχνίδι (όχι τόσο εύκολο όσο θα φανεί αρχικά) και το δεύτερο να αποκτήσεις πρόσβαση στα πλακίδια βιομηχανίας που παράγουν αργοτερα τα επιθυμητά προϊόντα που θέλουν οι αποικοι. Και εδώ για να το αναλύσουμε λίγο παραπάνω, αν και τρέχεις να προλάβεις το ένα από τα δύο μοναδικά πλακίδια (με παιχνίδι 3 ή 4 παικτών μπορεί να στα πάρουν άλλοι) το ίδιο το παιχνίδι σου δίνει διεξόδους με τα εμπορικά πλοία να έχεις ελεύθερη πρόσβαση στις βιομηχανίες παραγωγής των άλλων παικτών. Πολύ ωραίο και ολοκληρωμένο σχεδιαστικό loop που βοηθάει το παιχνίδι να κυλάει ωραία.

Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο του παιχνιδιού είναι ότι διαθέτει κάποιο βαθμό τυχαιότητα, ωστόσο αυτή φαίνεται να είναι καλά υπολογισμένο στο να μπορεί να αντιμετωπιατει μέσα από τους μηχανισμούς και τις επιλογές του παιχνιδιού. Για παράδειγμα με το τράβηγμα τον καρτών colonists, μπορεί να δημιουργηθούν κάποια Combos τα οποία άλλοι παίκτες να μπορούν να τα κάνουν γρήγορα και άλλοι παίκτες όχι και τόσο γρήγορα, ανάλογα με το πως έχουν στηθεί μέσα στο παιχνίδι. Αυτό όμως που ισορροπεί το παραπάνω αρχικά ενοχλητικό θέμα είναι ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να πάρεις για παράδειγμα κάρτες αλλά και να ξεφορτωθείς χωρίς να τις εκπληρώσεις κλπ και αυτό είναι ένα παράδειγμα μόνο.

Ένα τελευταίο σημείο άξιο αναφοράς εδώ είναι η προσέγγιση του σχεδιαστή στο tech tree, η οποία γίνεται με ένα φρέσκο και διαφορετικό τρόπο ο οποίος αφήνει την αίσθηση ενός περισσότερο ανοικτού και ελεύθερου πλαισίου για το παιχνίδι. Οι βιομηχανίες παράγουν προϊόντα και παιχτουν αλλά προϊόντα που έρχονται από άλλες βιομηχανίες τις οποίες πηγαίνοντας προς τα πίσω οι παίκτες είτε φροντίζουν να πάρουν για την αποικία τους είτε να έχουν εμπορικά πλοία για να τις ρκμεταλεθονται από τους άλλους. Ωραίο σύστημα με πλήρως ανοικτή πληροφορία και ατελείωτα μονοπάτια και συνδιασμους.

Αν θα έπρεπε να σκεφτώ κάποια αρνητικά σημεία στο παιχνίδι αυτά θα ήταν η κάπως μεγάλην προετοιμασία setup με όλα τα πλακίδια κλπ για να μπουν στη θέση τους πριν ξεκινήσει το παιχνίδι, και η μεγάλη διαρκεία του παιχνιδιού ειδικά με τέσσερις παίκτες ένα player count το οποίο προσωπικά θα αποφύγω σε μελλοντικές παρτίδες Anno 1800. Τώρα αν όλα είναι πλήρως ισορροπημένα μεταξύ τους, έχουν ακουστεί διαφορά, ωστόσο σίγουρα κάποιες επιλογές θα είναι καλύτερες απκ άλλες, είναι τόσο ανοικτή η φύση του παιχνιδιού που το βρίσκω απίθανο να μποριε να έχει το τέλειο balancing, ωστόσο τίποτα ενοχλητικό η κάτι που να χαλάει το παιχνίδι. Αντίθετα με την νέα επέκταση που ανακοινώθηκε εκτός από το πολυπόθητο solo mode θα μπαίνουν και άλλες βελτιώσεις και επιλογές.

Τελική Αποψη:
Ο Martin Wallace κλασσικά τα τελευταία χρόνια έχει ανέβει στους αγαπημένους σχεδιαστές, μιας και σε συνέχεια των παλιών εξαιρετικών παιχνιδιών του, εξακολουθεί να βγάζει καλόσχεδιασμένα παιχνίδια, τα οποία φέρνουν πάντα κάτι διαφορετικό, έχουν βάθος και ωραίο gameplay. Αυτό που έχει καταφέρει να κάνει μέσα στα χρόνια και να ωριμάσει και να εξελιχθεί σαν σχεδιάστης είναι να βγάζει παιχνίδια τα οποία πλέον δεν έχουν δύσκολους ή πολλούς κανόνες (AuZtralia, Rocketmen κλπ) χωρις να θυσιάζει στο βάθος, στις επιλογές και στην στρατηγική. Το Anno 1800 έχει υπέροχη ροή και ανάπτυξη, κινείται γρήγορα. Οι παίκτες αισθάνονται ότι κάνουν κάτι σημαντικό σε κάνε σειρά τους, ενώ οι επιλογές είναι πάντα ατελείωτες. Στο design αυτό, ο σχεδιαστής καταφέρνει να μας φέρει με επιτυχία ένα παιχνίδι το οποίο έχει tech tree αλλά άλλοιως. Τουλάχιστον στην αίσθηση που δίνει, ωστόσο μην ξεγελιέστε είναι tech tree και πολύ καλό μάλιστα. Κάθε παρτίδα είναι διαφορετική, η επαναπαιξιμοτητα που έρχεται από τις διαφορετικες κάρτες σκοράρισματος συνδυαστικα με τις διαφορετικές επιλογές των παικτών μέσα στην παρτίδα καθώς και τις διαφορετικές κάρτες αποικων που παίρνουν και προσπαθούν να “βγάλουν” για να τις παίξουν κάτω και κερδίσουν, είναι τρομερά μεγάλη. Ένα παράπονο εντόπισα και αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι θα ήθελα να έχω και επιλογή για Solo Mode αν και με το νέο expansion που ανακοινώθηκε και έρχεται αυτό θα εκπληρωθεί. Με 2 παίκτες παίζει αρκετά καλά, με 3 ακόμα καλύτερα, με 4 τραωαεινπολυβοαραπ; νοβαπονοτονθα έπρεπε. To Anno 1800 μπορεί να τρομάξει οπτικά, και να δώσει την εντύπωση ενός πολύπλοκο, βαριου παιχνιδιού, ωστόσο αυτό δεν ισχύει, είναι εύκολο να το πιάσεις αμέσως και να το εξηγήσεις μετά σε άλλους, το βάθος έρχεται από τις άπειρες επιλογές και συνδιασμους. Ένα καταπληκτικό eurogame με φρέσκια προσέγγιση στο tech tree και εξαιρετική ροή και gameplay, προτείνεται ανεπιφύλακτα.

ΣΤΑ ΘΕΤΙΚΑ:
+ Καλοσχεδιασμένο με ωραίους μηχανισμούς
+ Πιστό στο Video Game
+ Πολύ όμορφη ροή στο παιχνίδι
+ Έχει μεγάλη  επαναπαιξιμοτητα
+ Εύκολη σχετικά εκμάθηση
+ Ποιοτική παραγωγη

ΣΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ:
– Απουσία A.I. Automa Solo
– Αρκετή ώρα για setup
– Κρατάει κάπως παραπάνω από ότι θα έπρεπε
– Χωρίς αλληλεπίδραση ανάμεσα στους παίκτες

How to Play Video για το παιχνίδι παρακάτω:

Κάντε click παρακάτω στο εξώφυλλο του κουτιού του παιχνιδιού για να μεταβείτε στην σελίδα καταχώρησης με περισσότερες πληροφορίες, κριτική για το παιχνίδι και άλλες ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες: